HalaycıBaşı
New member
Víctor Hernández, yalnızca dokuz aylık bir alternatifle (9 Eylül 2023'te Alcalá de Henares'te kazandı) Chenel Kupası'nın IV. edisyonunun galibi ilan edildi. Molina'nın da iyi bir imaj bıraktığı finalde iki kulağını kesti. Ancak kazanan belliydi ve Madridli genç adam elinde kupayla ön kapıdan dışarı çıktı. ABC'ye mutlulukla “Benim için bu bir rüyaydı” diyor.
Bu ödül, Paseíllo Víctor'un katıldığı birkaç boğa güreşine bakıldığında daha değerlidir, “neredeyse boğa güreşi yaptığım tüm boğa güreşleri Chenel Kupası'ndakiler olmuştur.” Alternatifi otuz gün önce Las Ventas'ta, Alcurrucén'de, Luque'nin elinde ve Galván'ın tanık olduğu inanılmaz bir boğa güreşiyle doğruladı. Bir boğa güreşçisinin kariyerindeki bu önemli tarih hakkında, o öğleden sonranın “alçakgönüllülüğün ilacı olduğunu” söylüyor. “İnsan her zaman çok yüksek hayaller kurar, ancak sonra boğaların beklediğimiz gibi çalışmadığı ve her şeyin beklemeye devam ettiği öğleden sonraları gelir.” Ancak öğleden sonra boyunca kararlı ve cesur kaldı ve iki alkış aldı: “En azından kendime ve her şeyimi verdiğim ve bana hiçbir şey kalmadığı için çok sakin ayrıldım. “Her zaman daha iyi olabilirsin ama dediğin gibi, bir yıldır boğa güreşçisi değilim.”
Sezon sonunda Venteña'daki Monumental'e geri dönecek, çünkü bu yarışmanın ana ödülü Corrida de la Hispanidad'da iki figürlü bir yer: «Sonuçta oradaki amaç ve motivasyon buydu. “Bunu gerçekten sabırsızlıkla bekliyorum ama aynı zamanda yüksek seviyede ve iyi bir zamanda olmanın sorumluluğunu da taşıyorum.” Ve bu hedefle sezona şunu öneriyor: “12 Ekim'e hazır olmak için bir boğa güreşçisi gibi olmak istiyorum.”
Kupa posterleri Şubat ayında sunuldu ve final tarihi olan 30 Haziran, çok uzak ve ulaşılması zor görünüyordu. Hernández de bunu şöyle gördü: “Bu yarışmaya başladığımda yolun çok uzun olduğunu gördüm ve o finale ulaşana ve kupayı kazanana kadar yavaş yavaş küçük hedeflere ulaştım.” Bahsi geçen finalist José Fernando Molina, Manuel Diosleguarde, Luis David, Ángel Jiménez veya Christian Parejo gibi ilginç isimleri geride bırakarak “kariyerimde bir öncesi ve sonrası” olarak masaya büyük bir darbe indirdim.
Ve geçen sezon duyurularda olduğu gibi – bu yıl puan alamayan bir konu – puanlarla ilgili tartışmalar oldu, ancak boğa güreşi dünyasında iki artı ikinin dört olmadığı iyi biliniyor. Ancak Víctor değerlendirmelere girmek istemedi: “Oraya gitmeyeceğim çünkü elimde bunun farkında olacak kadar şey var ki bu da jürinin işi.” Hernández'in Tomasista konseptinin hayranları arasında en çok göze çarpan ve yankı uyandıran şey, en iyi boğa güreşinin ortaya çıktığı doğal rahatlıktı: “Sol elimle kendimi daha güvende ve daha derin hissettiğim doğru.”
Kupayı kazanmanın da bir değeri var, çünkü her boğa güreşinde farklı hayvanlar ve farklı yerleştirmeler duyuruluyor: “Güzel bir deneyimdi, ama aynı zamanda bir meydan okumaydı: İlk başta sizi biraz tedirgin eden bir şey çünkü bunu yapmıyorsunuz” Bu tür bir uyum karşısında nasıl tepki vereceğini bilmiyorum ama kendinizi onun önüne koyduğunuzda ve bu hisleri yaşayıp fark ettiğinizde bu çok güzel ve bir boğa güreşçisi olarak sizi zenginleştiriyor.
Bu ödül, Paseíllo Víctor'un katıldığı birkaç boğa güreşine bakıldığında daha değerlidir, “neredeyse boğa güreşi yaptığım tüm boğa güreşleri Chenel Kupası'ndakiler olmuştur.” Alternatifi otuz gün önce Las Ventas'ta, Alcurrucén'de, Luque'nin elinde ve Galván'ın tanık olduğu inanılmaz bir boğa güreşiyle doğruladı. Bir boğa güreşçisinin kariyerindeki bu önemli tarih hakkında, o öğleden sonranın “alçakgönüllülüğün ilacı olduğunu” söylüyor. “İnsan her zaman çok yüksek hayaller kurar, ancak sonra boğaların beklediğimiz gibi çalışmadığı ve her şeyin beklemeye devam ettiği öğleden sonraları gelir.” Ancak öğleden sonra boyunca kararlı ve cesur kaldı ve iki alkış aldı: “En azından kendime ve her şeyimi verdiğim ve bana hiçbir şey kalmadığı için çok sakin ayrıldım. “Her zaman daha iyi olabilirsin ama dediğin gibi, bir yıldır boğa güreşçisi değilim.”
Sezon sonunda Venteña'daki Monumental'e geri dönecek, çünkü bu yarışmanın ana ödülü Corrida de la Hispanidad'da iki figürlü bir yer: «Sonuçta oradaki amaç ve motivasyon buydu. “Bunu gerçekten sabırsızlıkla bekliyorum ama aynı zamanda yüksek seviyede ve iyi bir zamanda olmanın sorumluluğunu da taşıyorum.” Ve bu hedefle sezona şunu öneriyor: “12 Ekim'e hazır olmak için bir boğa güreşçisi gibi olmak istiyorum.”
Kupa posterleri Şubat ayında sunuldu ve final tarihi olan 30 Haziran, çok uzak ve ulaşılması zor görünüyordu. Hernández de bunu şöyle gördü: “Bu yarışmaya başladığımda yolun çok uzun olduğunu gördüm ve o finale ulaşana ve kupayı kazanana kadar yavaş yavaş küçük hedeflere ulaştım.” Bahsi geçen finalist José Fernando Molina, Manuel Diosleguarde, Luis David, Ángel Jiménez veya Christian Parejo gibi ilginç isimleri geride bırakarak “kariyerimde bir öncesi ve sonrası” olarak masaya büyük bir darbe indirdim.
Ve geçen sezon duyurularda olduğu gibi – bu yıl puan alamayan bir konu – puanlarla ilgili tartışmalar oldu, ancak boğa güreşi dünyasında iki artı ikinin dört olmadığı iyi biliniyor. Ancak Víctor değerlendirmelere girmek istemedi: “Oraya gitmeyeceğim çünkü elimde bunun farkında olacak kadar şey var ki bu da jürinin işi.” Hernández'in Tomasista konseptinin hayranları arasında en çok göze çarpan ve yankı uyandıran şey, en iyi boğa güreşinin ortaya çıktığı doğal rahatlıktı: “Sol elimle kendimi daha güvende ve daha derin hissettiğim doğru.”
Kupayı kazanmanın da bir değeri var, çünkü her boğa güreşinde farklı hayvanlar ve farklı yerleştirmeler duyuruluyor: “Güzel bir deneyimdi, ama aynı zamanda bir meydan okumaydı: İlk başta sizi biraz tedirgin eden bir şey çünkü bunu yapmıyorsunuz” Bu tür bir uyum karşısında nasıl tepki vereceğini bilmiyorum ama kendinizi onun önüne koyduğunuzda ve bu hisleri yaşayıp fark ettiğinizde bu çok güzel ve bir boğa güreşçisi olarak sizi zenginleştiriyor.